Δύο άνδρες μοναχοί, ένας πνευματικός πατέρας μαζί με το πνευματικό του παιδί. Δύο όσιοι μάρτυρες, οι οποίοι, όταν συνειδητοποίησαν την ανάγκη της Εκκλησίας του Χριστού, άφησαν πίσω την ησυχία της ερήμου και ρίχθηκαν δίχως δεύτερη σκέψη στον αγώνα. Μίλησαν με θάρρος, μίλησαν με παρρησία για την ορθή πίστη, μίλησαν για την ορθή τιμή προς τις άγιες εικόνες, αλλά το καθεστώς της εποχής θέλησε να τους κάνει να σιωπήσουν.
Και όμως τα μαρτύρια και οι βασανισμοί τους μιλούσαν πιο δυνατά, καθώς ούτε τα μαχαίρια ούτε οι ραβδισμοί ούτε και η ίδια η φωτιά κατάφερε να τους σιωπήσει. Κοιμήθηκαν οσιακά, με τα στίγματα του μαρτυρίου πάνω στο σώμα τους, ως υπενθύμιση προς όλους εμάς τους πιστούς, την, δίχως δεύτερη σκέψη, θυσία για την αγία του Χριστού Εκκλησία.